- А я яго і не пабачыў, – сказаў Фрэнк. – Тата саскочыў на дарогу і вярнуўся, перш як я нешта ўбачыў. Я думаў, ён пайшоў змяю забіць.
- Сёння індзейцы змея забіваюць, зялёнага, – заўважыў Джо.
мужчына аглядае жанчыну і прамаўляе: прабачце, а вы ня супраць заняцца са мною сэксам, без аніякіх абавязаньняў? проста дзеля задавальненьня, разбавіць самоту гэтага вечара.
А менавіта ў найноўшым нумары часопіса “Дзеяслоў”, дзе зьмешчаны пераклад казкі Л. Філатава “Про Федота-стрельца, удалого молодца”, зроблены на беларускую М. Шчурам. http://dziejaslou.by/sviezhy/ Паводле перакладніка, праца над беларускай вэрсіяй “Федота” пачалася яшчэ ў часы, калі твор быў шырокавядомым, тады як сёньня ён перайшоў у больш сьціплую катэгорыю т.зв. “культавых”.
звяжуць рукі за спінаю, і, невядома чаму,
на пытанне імя ты адкажаш: марыся
дадасі, што язэп сышоў яшчэ год таму —
не паверыў, што сын ад святога з’явіўся;
і цябе забяруць на малочна-чырвоным аўто,
бо такую адну пакідаць небяспечна…
Ліпень. Каштан яшчэ можа сьніць, быццам ён – лімон,
галавою калючай аб лісьце ня трэба падаць.
Глядзіш на вакольны сьвет, бы на каранацыю Халімон,
у зелені вечных дрэваў шукаеш забытую радасьць.
Сярод сустрэтых Алесяю пэрсанажаў “рэальнымі” ёсьць толькі некалькі. Усіх астатніх – за выключэньнем Тамтарама або Цімтарама, якія ў сьпісе фігур пазначаныя як белыя туры, але пра гэта пазьней – на дошцы ўжо няма. Яны прысутныя ў лепшым выпадку як успаміны, як здані, духі памерлых, ахвяры папярэдняй гульні.
Падпольныя букмэйкеры паціраюць рукі, збанкрутаваныя гэмблеры й іхныя дарадчыкі ўціраюць соплі. На тое, што сёлета прэмію Гедройца за беларускую прозу атрымае нейкі псэўдараман нікому не вядомага эмігранта родам зь Берасьця, не паставіў ніхто, і дарэмна. А вось рэдакцыя нашага часопісу была перакананая, што некаму з нашых чорных лашадак пашчасьціць: пасьля абвяшчэньня шорт-ліста нашыя шансы былі 2 да 6. http://www.litrazh.org/news/shesc-na-shesc
У выдавецтве “Логвінаў” пабачыла сьвет кніга паўночнакарэйскага паэта Кім Чжуна Хо “Патрыятызм для чайнікаў”, перакладзеная Сяргеем Прылуцкім. З гонарам адзначаем, што прэм’ера твораў “паўночнакарэйскага Рэмбо” для беларускай публікі адбылася на вэб-старонках “ЛітРАЖу”. http://www.litrazh.org/name/kim-chzhun-ho
Віншуем альманах беларускіх літаратараў замежжа зь 10-м па ліку выпускам! Безь яго ня толькі літаратурнае, але і звычайнае жыцьцё многіх беларусаў у эміграцыі было б шарэйшым і бяднейшым.
– Глядзіце, што я спізьдзіў з музею Багдановіча! Інтымны дзёньнік нашага геніяльнага класіка!
У памяшканьні стала ціха, як у літаратурным жыцьці Жабінкоўскага і Жлобінскага раёнаў разам узятых. Хаця не, ёсьць яшчэ Брагінскі: там наогул пізьдзец, а не жыцьцё.
как последний солдат, что очнулся в окопе,
я с балкона гляжу в воцарившийся мир.
что с ним делать, привыкнув к войне? я пью кофе,
как рассвет, распадаясь на окна квартир.
Князь М-скі ўзьняў руку й паказаў нягнуткім жалезным ківуном на барона О-скага. Той перажагнаўся, паслухмяна ўзяў ліру, то бок былы лук, цяпер з чатырма цецівамі, крыху яго яшчэ падладзіў, ударыўшы пару разоў графа Н-скага мячом па шлеме, які выдаваў ідэальны тон “ля” – ну і пачаў.