6 красавіка адышоў у вечнасьць патрыярх беларускай паэзіі Язэп Лешчанка – найлепшы паэт беларускай эміграцыі, бадай, апошні сьведка беларусізацыі й яе разгрому. Паэт сам ледзь ня стаў ахвярай сталіншчыны: у 1933 г. быў асуджаны да высылкі за ўдзел у т. зв. “Саюзе вызваленьня Беларусі”. Сьветлая памяць.
У 2015 г. “ЛітРАЖ” віншаваў паэта з стагодзьдзем адмысловай публікацыяй ягоных найлепшых вершаў: http://litrazh.org/article/mauklinya
http://litrazh.org/news/stagodzdze-kavylya
Сапраўднае імя Язэп Лешчанка, нар. 1. 12. 1915 г. у вёсцы Покаршаў на Случчыне. Пісаць вершы пачаў з 14-ці гадоў. У 1930 г. скончыў сямігодку, паступіў у Менскі пэдтэхнікум імя У. Ігнатоўскага, дзе пазнаёміўся з выбітнымі літаратарамі – Калюгам, Лужаніным, Дудзіцкім, Астрэйкам, Агняцьвет, Сядурам. У 1932 г. – першы допыт, у 1933-м – высылка ў лягер на Далёкі Ўсход. Пасьля адсідкі жыў у Варонежы, у 1941 г. мабілізаваны ў войска, у 1942-м – трапіў у палон пад Харкавам. У 1943-м з дапамогай...