* * *
(雨もりや)
працякае дах.
зноў халодны і сыры
ложак, быццам лёд
* * *
(あめのふる日)
у дажджлівы дзень
сам сябе пашкадаваў
пустэльнік Р’ёкан
* * *
(新池や)
чысьцюткі ставок.
ад жабінага скачку
плёскату няма
* * *
(散る桜)
абляцелы квет.
і з рэшты будзе хутка
абляцелы квет
* * *
(はるさめや)
дожджык веснавы.
прылашчваю свой гарлач —
рэпнуты гарбуз
* * *
(春さめや)
дожджык веснавы —
пайсьці ў госьці да сябра
закарцела мне
* * *
(初時雨)
першая імжа.
безыменная гара.
ну хіба ня цуд
* * *
(日日々々に)
цэлы дзень штодня
халодны дожджык імжыць
а я старэю
* * *
(稲舟や)
рысавы човен
падплывае напрасткі
да маладзіка
* * *
(行く秋の)
пра той боль, калі
разьвітваецца восень —
каму расказаць?
* * *
(はちたたき)
іду грукачу
як дагэтуль, так цяпер
іду грукачу
* * *
(ほろ酔の)
як выпівоху
наперад падштурхвае
вясновы вецер
* * *
(柿もぎの)
зьбіраю хурму:
застудзіў мае яйцы
восеньскі вецер
* * *
(この人の)
во дзе мужурна!
на яе шырачэзнай
сьпіне — хоць танцуй!
* * *
(けふこすは)
пакуль красуе,
а ўжо заўтра абляціць —
сьліва ў квецені
* * *
(名月や)
поўня! дасягнуў
вышыні дрэва басё*
я ў садзе маім
*басё — японскі банан, невысокае дрэва (максымум 2-2,5 мэтры), паводле якога ўзяў сабе псэўданім Мацуо Басё: акурат на параўнаньне зь ім намякае Р’ёкан.
* * *
(水の面に)
паверхня вады
вышываная як шоўк
веснавым дажджом
* * *
(鍋みがく)
шарую рондаль —
хачу заглушыць лямант
зялёных жабак
* * *
(夏の夜や)
летняя ночка —
да самага сьвітаньня
падлічваю блох
* * *
(のっぺりと)
во палегчала!
я праспаў канец году.
вясновы ранак
* * *
(のっぽりと)
во дзе нахабства!
праспала канец году
гара Яхіко
* * *
(ぬす人に)
злодзей забыўся
забраць толькі адну рэч:
месяц у вакне
* * *
(可惜虚)
скрушна назіраць:
самотная кабыла
блукае ў полі
* * *
(老翁が)
стары чалавек
гнецца ўзімку да зямлі:
бамбук пад сьнегам
* * *
(留守の戸に)
перад дзьвярыма
сумнага самотніка
толькі хваінкі
* * *
(さわぐ子の)
зашмат балбочуць
малыя — дзе ж ім спаймаць
раньніх сьветлякоў
* * *
(青嵐)
летні вецярок
белаю півоняю
прыпраўляе суп
* * *
(蘇迷盧の)
як там Сумэру,*
гусі вечаровыя?
раскажэце мне
*Сумэру — паводле буддысцкіх уяўленьняў, гара ў цэнтры сусьвету.
* * *
(焚くほどは)
на распал агню
вецер назьбіраў мне ўжо
сухога лісьця
* * *
(鉄鉢に)
нажабраваны
рыс на заўтра ў казанку —
вячэрні спакой
* * *
(鴬や)
«глянь, чарацянка!»
не зважае ні адзін
чалавек са ста
* * *
(うらを見せ)
то зад пакажа,
то перад — падае
кляновае лісьце
* * *
(われよびて)
«ляцім дадому!»
гукаюць мяне ўначы
дзікія гусі
* * *
(山は花)
гара ў квецені.
розгалас «саке, саке!»
зьвініць па лясах
Пераклад зроблены з выкарыстаньнем ангельскіх падрадкоўнікаў Габара Тэрэбэша (Gabor Terebess).
