...Сталічнае жыцьцё зноў робіцца стабільным,
Правераны кліент ідзе ў бардэль стары,
Сінеюць прыцемкі, і з водсьветам магільным
Сьвятло прагрэсу — газ — шалее ў ліхтары!
Прадзед — пяцьдзесят восьмы артыкул,
Дзед — загад дзвесце дваццаць сем.
Тэма сачынення «як мой род правёў канікулы».
Вось так і правёў: алеем лампады чужых праблем.
Я стрілка годинника на чиїсь руці,
яка прорахує наступність,
зупинившись, коли розрядяться батарейки.
Якщо не переставатиме битись і пнутись
поламане серце
з виразом часу застиглого на лиці.
Лёс нейкіх папер, пры ўсёй павазе да іх —
зусім ня тое, што мусіць звацца трагедыяй.
Калі лёс рукапісаў успрымаецца як трагедыя —
значыць, яны пісаліся дарма
Трыа Buben Naruszewicz Baisan выпусціла альбом "1937". Праграма на вершы паэтаў трыццатых была запісаная на студыі дзяржаўнага радыё, яе прэзентацыя адбылася ў праграме “Тэрыторыя гуку” на Першым канале.
Сябры! Тое, пра што так доўга бухцелі ў кулюарах «Гугл» робаты, а ў нэце карыстальнікі, зьдзейсьнілася! Ваш улюбёны літаратурны вэб-часопіс litrazh.org займеў новы сайт, з чым мы вас і віншуем. Гэта далося нам цаной вялікага поту, сьлёз, сопляў і папсаванай адзін аднаму дзеля вас крыві.
Раптам з ваннай выйшаў нейкі чувак. Ён быў незнаёмы, да таго ж чысьціў зубы. У мэтах самаабароны Лявон інстынктыўна адарваў ад сьценкі батарэю і раз’ябошыў яе аб чувака. Той з апошніх сіл закрычаў: «Яшчэ! Яшчэ!»
Заклятымі ворагамі паэзіі ёсьць як усякая думка пра дасканаласьць, так і памкненьне аўтара заняць нейкую, хай сабе нават нэгатыўную пазыцыю ў дачыненьні да “спэктаклю” культуры.
Ёсць яшчэ варыянт, што падчас пісання гэтай часткі ў Бахарэвіча скралі ягонага Скіму і падсунулі чужога персанажа з такім самым імем і выглядам… Але гэты сюжэт, магчыма, апіша Марціновіч.
Карочэ, вы зразумелі, што ў вёсцы гэтай усё было хуёвым. Але людзі былі расчудзесныя. Бо гэта ж Ірландзія – краіна простых людзей са складанай бажэсьцьвенай місіяй.
Попыт на беларускую прозу няўхільна расьце! Прынамсі, так думаюць заснавальнікі новага часопіса беларускай прозы «Мінкульт», якія плянуюць друкаваць яго ў выдавецтве Логвінаў, а за выручаныя грошы выдаваць наступныя нумары. Усё як з «Нашай нівай» стагодзьдзе таму! – ці ж не прагрэс?
