А найгоршае, што баба ніколі нікога не любіла. Мо таму, што ўсё жыццё была галоднай. Але нікога. Увогуле. Ні мужчын, ні ўласных дзяцей, ні мяне нават, хоць я заўжды ветла яе слухала. Нікога. І сябе таксама. Цяпер я думаю, што ў яе з дзяцінства ўсяліўся бес голаду. Не ведаю, ці існуе такое ўвогуле, але так я думаю.