*
Маўкліню стаўка
жабін скачок парушыў
булькатам вады
*
У сьлівовы пах
уварвалася сонца
сьцежкай між дзьвюх гор
*
То праводжу я,
то мяне – вось і восень
у гарах Кісо
*
Блохі ды вошы,
конь змачыў сена побач
зь месцам, дзе я сплю
*
Ціхне з храму звон,
водар кветак гайдае
купал вечара
*
Месяц на месцы,
і ўсё ж яно пустое
Летняя Сума
*
Той самы Месяц!
Абыходзіць сажалку
да самой зары
*
Грыб мацутаке!
Заткнуў за вуха лісток
з дрэва бяз назвы
*
Голас зязюлі –
як нізка пралятае! –
па-над вадою
*
У восеньскай мжы
Фудзі ня бачна ўвесь дзень!
Ну ці ня дзіва
*
Во дзе дарога!
Ніхто па ёй ня пройдзе
ў восеньскі вечар
*
Абуджайся ўжо,
пойдзеш да мяне ў сябры,
соня-матылёк
*
Вераб’ям малым
мышкі падаюць з нары
голас у адказ
*
Восень настае
Думка хіліцца ўжо ў сон
Чайны павільён
*
Тут жа ночылі
і гандляркі забавай
Вярба і месяц
*
Бліскавіцы ўдар
пранікае скрозь цемру:
чаплі крык скрозь ноч
*
Хто выкшталцоны –
ня згадвае саторы
пры бліскавіцы
*
“Падарожнік” хай
будзе мне мянушкаю
Першы дождж зімы
*
У полі бялець
мне, працятаму наскрозь
стрэламі ветру
*
Гайда, малеча!
Хадзем хутчэй паглядзім
на россып градзін
*
Воблака кветак,
азваўся звон – з Уэно
ці з Асакусы?
*
Ты матыль, а я –
соннае ўяўленьне
майстра Чжуан-Цзы
*
Чаго толькі ні
выклікаюць у думках
кветкі сакуры!
*
Першы дзень года!
А я адзін, згадваю
вечары ўвосень
*
Вусеня сьпевы
прыйдзі паслухаць у мой
манашы будан
*
Храм, Сума: чую,
флейта пяе бязь дзьменьня
ў засені сосен
*
У Ёшыно мы
сакуру ўбачым з табой,
капялюш з кары
*
Вясна сыходзіць
птушкі гукаюць, у рыб
уваччу сьлёзы
*
Магіла, трымці:
маім голасам плача
восеньскі вецер
*
У летняй траве
ўсё, што засталося ад
мараў ваяроў
*
Разгарнуў вахляр
і ўдаю, што п'ю сакэ
ў адцьвітаньня час
*
Гжэчнасьці выток:
у сэрцы краіны сьпеў
пры сяўбе рысу
*
Старая вёска:
няма ніводнай хаты
без сваёй хурмы
*
Звон не загучаў
Што там такое зь вёскай?
Вясновы вечар
*
Нат у Кіёто
сумую па Кіёто!
«Ку-ку» зязюлі
*
Летнія дажджы
Ногі карацейшыя
ў чапляў вадзяных
*
Навандруй начэй
каб вершы мае спазнаць!
Восеньскі вецер
*
Прадавец прынад
кукуе з далечыні па-
зязюлінаму
*
Жанчыны мыюць
клубні Быў бы тут Сайгё
напісаў бы больш
*
Беламу маку
на памяць матыль крыло
сваё адарваў
*
Восень Празь дзесяць
гадоў бывай, дом ува
ўжо родным Эдо
*
Усё, што маю –
свой сьвет: дом, такі ж лёгкі,
як пусты гарбуз
*
Першы сьнег падаў
роўна столькі, каб сагнуць
лісткі нарцысу
*
Іду ў сталіцу –
яшчэ прайсьці паўнеба! –
па хмарах сьнегу
*
Так зімна, і ўсё ж
спаць разам сёньня ўначы –
такая радасьць!
*
З кветак сакуры
цешуся, праходжу ў дзень
па пяць, па шэсьць ры
*
Вясна сыходзіць
Яе ў бухце Паэтаў
дагнаў я ўрэшце
*
Рогі аленя
разгаліноўваюцца –
нашыя сьцежкі
Пераклады зробленыя паводле ангельскіх падрадкоўнікаў Робэрта Эйткена і Дэйвіда Барнгіла.
