*
Раньняя вясна —
гэта і ў поўні калі
маршчыністы твар.
*
Астыў блін поўні —
бляшаны рот разявіў
дэман на страсе
*
Абсыпалі сад
кветкі — бы птушак з клетак
пусьцілі ў сьвята.
*
Завірухаю
квецені сабачую
міску замяло.
*
Нават сам даймё
мусіў сьпешыцца з каня
перад сакурай!
*
Летняя гара!
З кожным крокам бачу больш
мора з вышыні.
*
Быў бы адным з нас —
пэўна, Буддам стаў бы ты,
морскі агурок!
*
Што бяз маці рос,
бачу ў хвалях зноў і зноў,
люлі, зноў і зноў.
*
Скрозь рэшту маіх
зубоў восеньскі вецер
дзьме ўва ўсе бакі.
*
Пад катораю
зоркай дом маіх бацькоў?
Восеньскі вецер.
*
Сьпеў чарацянкі —
касайскага акцэнту
аніякага.
*
У чарацянкі
поўны кропель дажджавых
голас раніцой.
*
Ракавінка — і
тая зь песень жаўрука
рот разьзявіла.
*
Вунь конь, вунь конь, вунь! —
папярэдзіў верабей
верабейчыка.
*
Пры сварцы бацькоў
удае верабейка:
«Я тут ні пры чым».
*
«Днее ўжо!» Вёску,
дзе няма свойскай птушкі,
будзіць зязюля.
*
Ці ня ты была
жыцьцё таму, зязюлька,
мне стрыечніцай?
*
Месяцу тры дні —
не парэж, зязюля, лоб
аб яго сярпок.
*
На паховінах
Рапухі зязюлечка
куе, бы плача.
*
Во кугакае!
Краскі ў полі падлічыць
маніцца сава.
*
«Бугага!», з маёй
ценкай зімняй коўдры кпіць
сава-пухнатка.
*
Кпіць цюцька зь дзеда
на сьнегаступах, а сам
у сьнезе тоне.
*
Што храмавы звон,
гэтак голасна пяе
закаханы кот.
*
Кляштар у гарах:
блаславёныя грашыць
коткі і каты.
*
Матка садзіць рыс,
а на сьпіне сьпіць дзіця:
матыль з кукалкай.
*
Сосны на ўзмор’і,
звон цыкадаў ва ўнісон
з шолахам хваляў.
*
Скрозь павуціньне
прасеяная поўня —
цыкады ўначы.
*
Пераказваеш
нам, што прысьніла шчаня,
цыкада ўначы?
*
Не дзяры горла,
цвыркунчык: заўтра будзе
зноў восеньскі дзень.
*
Бы ролю зьмяі
развучваючы, вярба
вывіваецца!
*
Ці ты жуй, ці не,
чарапаха ў возеры —
не скароціш дня.
*
«Чарапаха! Ці
даўно ўжо неба копціш?»,
пытае вулкан.
*
Не сьпяшайся, смоўж,
лезь сабе, лезь на самы
верх Фудзіямы.
*
Як пайду, смоўжык,
застанесься тут за мяне
з чарацянкай.
*
І сьлімак мае
свой спосаб, як дасягнуць
прасьвятлёнасьці.
*
У храме муха й тая
ў лапках ружанец
перабірае.
*
Для малпянятка
вытанцавала маці
рысавы пірог.
*
Чалавек здольны
зарабіць грошай нават
на вадзе й імху.
*
Сьціхнуць галасы
людзей — і палягчэе
ўвечары вішням.
*
Багіня вясны
пашкадавала фарбаў —
плямы на гарах.
*
У саламянага
пудзіла ў прыцемках
твар чалавека.
*
У патарочы
ад голаду ў жываце
бурчыць цвыркунчык.
Пераклад зроблены з дапамогай чэскіх і ангельскіх падрадкоўнікаў.
