Амаль адразу пасля майго сыходу Саня нібы з ланцуга сарваўся – пачаў паводзіць сябе зусім неадэкватна: ці то ў яго адкрылася псіхічнае захворванне, ці то ён удала яго сімуляваў.
У сапраўднасьці ворагаў няма. Праблема менавіта ў гэтым: у гэтай гісторыі няма ворагаў: у Вэронікі няма ворагаў, у Фэрнандо няма ворагаў, ані ў Даньелі, калі не лічыць таго хлопчыка, які ў жыцьці апроч грымасаў больш нічога ня робіць.
Самое начало июня, сезон ещё не открыт, и я брожу три дня по пляжу в одиночестве, прогуливая всё, в чём обязался участвовать, кроме завтраков, обедов и ужинов.
Я не магу перадаць усю ступень іх выродлівасці. Слушней за ўсё было б параўнанне з рэптыліямі: было ў іх абрысах нешта ад яшчараў і ў той жа час нешта ад цюленяў. Але больш за ўсё яны былі падобныя на нейкія фантастычныя істоты, аб якіх наўрад ці чуў хоць адзін біёлаг ці палеантолаг.
На зоне адзін з сукамернікаў падахвоціў яго да творчасьці, і скульптуркі з хлебнай мякіны ў Толіка атрымліваліся лепей, чым у каго яшчэ. Але такі падатлівы матэрыял хутка яму надакучыў, і аднойчы ён выкарыстаў усю калекцыю сваіх твораў у якасьці закусі.
Першым выў разбойнік – сурова, дзіка, без аніякага трымцення і паўстрымання; за ім вылі сабакі на прывязі – і ўжо потым, з хат, пазамыканых на ўсе засаўкі, праз форткі нясмела і трывожна завылі людзі.
Перахапілі Барыса недзе ў Цэнтральнай Еўропе. Пачаўся міжнародны скандал, бо самалёт быў ваенны. Але скандалы нас не цікавяць. Запомніце, нас павінен цікавіць Чалавек.
Я не палітычны ўцякач. Я ўцякач татальны. Часам мне здаецца, што калі б я нарадзіўся ў Бразіліі, Вэнэсуэле або Скандынавіі, я таксама ўцёк бы з тамтэйшых вуліц, партоў і папасаў.
Калі мы напішам “Мая міліцыя мяне беражэ” — хто гэта належным чынам ацэніць? Таму кожны плакат перад вывешваннем у горадзе свенцяць… Тады ў іх з’яўляецца і неабходная духоўнасць, разумееш?
Так, у нас сацыяльная дзяржава. Між тым, шмат хто спрабуе на гэтым паразітаваць. І вы, Сяргей Аляксандравіч, цудоўна ведаеце, што вышэйшым кіраўніцтвам краіны пастаўлена задача выявіць гэтых нядобрасумленных грамадзян.
У Гены дома знайшлі пацыфісцкую сімволіку з фашысцкім падцекстам. У Зінаіды – місьцічэскія кнігі па выкліканьню духа нянавісьці і міжнацыянальнай ўражды. У Русліка, студзента матэматычнага факульцета, чарцяжы па выгатаўленьню ядзерных камбайнаў.
- А я яго і не пабачыў, – сказаў Фрэнк. – Тата саскочыў на дарогу і вярнуўся, перш як я нешта ўбачыў. Я думаў, ён пайшоў змяю забіць.
- Сёння індзейцы змея забіваюць, зялёнага, – заўважыў Джо.
мужчына аглядае жанчыну і прамаўляе: прабачце, а вы ня супраць заняцца са мною сэксам, без аніякіх абавязаньняў? проста дзеля задавальненьня, разбавіць самоту гэтага вечара.
– Глядзіце, што я спізьдзіў з музею Багдановіча! Інтымны дзёньнік нашага геніяльнага класіка!
У памяшканьні стала ціха, як у літаратурным жыцьці Жабінкоўскага і Жлобінскага раёнаў разам узятых. Хаця не, ёсьць яшчэ Брагінскі: там наогул пізьдзец, а не жыцьцё.
