Перайсці да асноўнага змесціва
ЛітРАЖ

Віртуальны літаратурны часопіс

  • Галоўная
  • Паэзія
  • Проза
  • Пераклады
  • Крытыка
  • Эсэістыка
  • Іншае
  • Аўтары
  • Навіны
  • Крытыка
    Макс Шчур
    «Хвілінка», другая і іншая
  • Проза
    Зміцер Дзядзенка
    Рокаш
  • Паэзія
    Дмитрий Рыбак
    Экскурсия по двору
  • Паэзія
    Макс Шчур
    Цёмныя часы
  • Проза
    Вінцэсь Мудроў
    Афрыканец
  • Крытыка
    Макс Шчур
    Вальжына Морт як маньерыст
  • Проза
    Наталия Станкевич
    Происшествие в Стране-Где-Делают-Кошек (Главы 6 и 7)
Ізідор Дзюкас - граф Лётрэамон

Паэзія

Пераклад:
Макс Шчур

Калі вам пагана, ня трэба казаць гэтага чытачу. Пакіньце сваю гаротнасьць пры сабе.

Чытаць
Эсэістыка
Макс Шчур

Рэвалюцыйныя хокку

Прага сёньня гэта такое невялікае беларускае мястэчка
з насельніцтвам каля тысячы чалавек
выбары адбыліся мэрам абралі Ціханоўскую
яна набрала крышку менш за 97 адсоткаў

Чытаць
Паэзія
Клёд Ружэ дэ Ліль, Макс Шчур

Марсэльеза

За свабоду, дзеці Радзімы,
За зьдзяйсненьне нашых мар!
Супраць нас халопы рэжыму
Падымаюць крывавы штандар.
Свой крывава-зялёны штандар.

Чытаць
Паэзія
Аляксандр Апон

Партрэт дыктатуры. Частка другая

ПЕРШЫ МУЖЫК (малоцячы загіпсаванай рукой па варотах): Адчыняй, а то выламаем.
ЭФЕКТЫЎНЫ МЕНЕДЖАР (звесіўшыся праз поручань): Я табе выламаю, вароты дзяржаўная маёмасць, будзеце адказваць у судзе па законе.
ПРАХОЖЫ (ляснуўшы па варотах захопленым у чарнашапачніка дручком): І адкажам, анягож! Вось проста зараз і пачнём.
ЧАЦЬВЁРТЫ МУЖЫК: Ды што з імі зубы сушыць. (Аддзірае рукамі са створкі варот скрыню «СКАРГІ».) Ламай іх нахрэн.
ПРАСІЦЕЛЬКА: Аёй, сынок, што ты робіш, куды ж скаргі кідацьмем?

Чытаць
Драматургія
Макс Шчур

Аб’яднаньне з Усярусіяй

У якасьці падарунку дарагія ўсярускія браты далі нам вялізны крэдыт у выглядзе двух батальёнаў спэцыяльных вайсковых аддзелаў! Неўзабаве яны белымі анёламі спусьцяцца на засьнежаныя стрэхі нашага гораду... Радуймася, сябры мае! Людзі ў белых халатах канчаткова вылечаць нас ад пачуцьця нацыянальнай фанабэрыі й надуманай адметнасьці! Братняя акупацыя назаўсёды вызваліць нас ад доўгіх стагодзьдзяў ганебнага існаваньня ў якасьці марыянэткавага дзяржаўнага ўтварэньня! Ура-а-а-а!

Чытаць
Проза
Фрыдрых С.

скісла закусь

Надыходзіць дзень Ж у падводнай лодцы
Усплываць, папаўняць запасы
Смярдзючай гарбаты й паветра
Адказваць на розныя простыя пытанні

Чытаць
Паэзія
Аляксандр Апон

Партрэт дыктатуры. Частка першая

ПРЭЗІДЭНТ: ...Таму прысвойтваю табе чарговае званне.
МАЁР: Падпалкоўніка?
ПРЭЗІДЭНТ: Не, генерал-маёра. (Дастае з кішэні генеральскія пагоны і прыкладвае іх Маёру на плечы.)
АПАВЯДАЛЬНІК (да гледачоў): Бачылі, во гэта кар’ерны рост, гэта я разумею. Як у нас у тэатры: з суфлёраў у галоўныя рэжысёры адным махам.

Чытаць
Драматургія
Макс Шчур

Плошча

—Хай рабуюць, не да іх зараз! Грошай сабе мы заўжды надрукуем, — адмахнуўся Мазгаўнюк. — Якія яшчэ навіны?
—Калгасенка на провадзе.
—Што, павесіўся? Ну, нарэшце...
—Ды не, здаецца — гаварыць з вамі хоча...
—А-а, птамаць! — зароў Мазгаўнюк. — Давай сюды!

Чытаць
Проза
Евгений Бесчастный

Председатель и все-все-все

Кулинария была его второй страстью, после управления Государством. А возможно, и первой. Отец народа и несбывшийся повар. Освежевание, фаршировка туш, взбивание яиц до воздушной невесомой пены, замес теста, нарезка овощей на мельчайшие правильные кубики — всё это успокаивало его и расставляло мысли по полочкам.

Чытаць
Проза
Мэт’ю Арналд

Пераўтварэньні

Пераклад:
Макс Шчур

Так, дасягнуўшы росквіту, у прах
імпэрыі сыходзяць пачаргова,
бо прадчуваюць: іхны ўзьнёслы гмах
ня ёсьць, на жаль, увасабленьнем Слова.

Чытаць
Паэзія
Макс Шчур

Падземны рай

—І што ж мне цяпер рабіць? Што ж я цяпер партыярху Педафілу перад усім народам падару, ціамат? — Гаспадар прыкінуўся задуменным. — Так ён мне душу з гэтаю кнігай даставаў...

—Сраку яму цяпер пацалуй, свайму Педафілу, — прабуркатаў сабе пад нос незадаволены Мазгаўнюк.

—Сраку, кажаш? — зірнуў на яго другі консул. — Гэта думка. Хаця гэта лепей адкласьці на неафіцыйную частку, я лічу...

Чытаць
Проза
Сяргей Вайніцкі

Жніво

Слуп сьцябліны
абсечаны
высахлы
ўтыркаўся ў бледна-чорную сьветліню
роўна разьлітую ўсюль
ён меў падабенства з калюмнай
што не трымае нічога апроч пустаты
пазбаўленая капітэлі гзымсу столі
і апраўданьня

Чытаць
Паэзія
Юры Іздрык

late evening blues

Пераклад:
Алесь Плотка, Макс Шчур

і скала, і будынак відочныя кірлям
і драбнюткаю сольлю пасыпаны стол
і пад ёй незавершаны шэраг чарнільны
незнаёмых
чужых
неразгаданых
слоў

Чытаць
Паэзія
Макс Шчур

Ода на трэцяе ліпеня

наўпроставая трансьляцыя з Бастыліі
паседжаньне Цэнтральнай Вертухайскай Камісіі
старшынюе камэндантша нежнай крэпасьці
на разагрэве з дакладамі выступаюць прадольныя кожнай зь вежаў
паводле іх тэмпэратура агулам па зоне нармальная
ад зэкаў паступіла столькі і столькі подпісаў
за вылучэньне такіх і такіх аўтарытэтаў на пасаду сматрашчага

Чытаць
Паэзія
Уладзіслаў Бубен

Прыезд Мыхана

Галоўным паказальнікам любові да сістэмы з’яўлялася колькасць пацалункаў сімвала. Сталёвая Дупа, што вісела ў цэнтры Кантэйнера, была адпаліраваная да бляску, а ў некаторых месцах працёртая да дзірак. Сотні грызуноў прыкладаліся да сімвала да тых часоў, пакуль тыя, хто стаялі за імі ў чарзе, не адштурхоўвалі іх.

Чытаць
Проза
Фрыдрых Ніцшэ

Слава і вечнасьць

Пераклад:
Макс Шчур

Спрадвечны розгалас крыніц
з вышыняў вуха ловіць...
На іх пачатку бог стаіць —
сам вечны пачатковец.

Чытаць
Паэзія
Сяргей Вайніцкі

Твары, што самым выразам...

У маленькай крамцы, дзе заўжды ё’ ўсё й нават болей,
ты купляеш адзін і той глазураваны сырок і жменю печыва,
часам — бутэльку вады (малую, каб лёгка несьці, а мусіў бы большую —
то было б, як тады, насампраўдзе)

Чытаць
Паэзія
Макс Шчур

На прыёме ў Калгасенкі

— Хто, Гегемонавіч? — пацікавіўся змрочны Мазгаўнюк.
— А хто ж яшчэ можа быць? Кум твой прыпісчаны, называецца кумандант горада! Трубу ў іх прарвала!
— Ізноў усё гаўном заплыве, — уздыхнуў Мазгаўнюк.
— Ды не — гэтым разам з вадою, птамаць... Ва ўсім горадзе вады ня будзе да панядзелку. Ні гарачай, ні халоднай. Балазе хоць сьнегу нападала.
— На тэрарыстаў сьпішам, — прапанаваў Мазгаўнюк.

Чытаць
Проза
Ален Гінзбэрг

Кароль Маялесу

Пераклад:
Макс Шчур

Мастацтва — толькі цень, як каровы ці гарбата —
пакіньце будучыню адкрытай, не прызначайце сустрэч, усё ўжо тут
з узыходам Месяцу й ціхай музыкай у памяці фанографа —
толькі падумайце, якое дзіва! хтосьці ўстае і проста ідзе па вадзе.

Чытаць
Паэзія
Наста Лабада

Пратаколы мінскіх мудрацоў

Працоўны дзень быў амаль завершаны. У фае на гінекалагічных крэслах ляжалі «цяжарныя» манекены з рассунутымі нагамі... Сташэўскі быў зусім чырвоны і папрасіў прабачэння. А з Сайдзікам развіталіся ў калідоры: пагаварылі пра яго даўнюю просьбу — сустрэчу з нобелеўскай лаўрэаткай Святланай Алексіевіч.

Чытаць
Проза
  • Хачу яшчэ
Зрабі свой унёсак у сучасную літаратуру
Падтрымай ЛітРАЖ праз

Форма пошуку

Палічка ЛітРАЖа

Ілля Сін - Libido (вокладка)
Ільля Сін

Libido

Проза

Напісанае застаецца

Проза
Льюіс Кэрал

Шэршань у парыку

Пераклад:
Макс Шчур

«Твой парык дык сядзіць як трэба», прамармытаў Шэршань, пазіраючы на дзяўчынку з выразам захапленьня: «і ўсё таму, што ў цябе правільная галава. Праўда, сківіцы ў цябе абы-што — табе зь імі, відаць, ня надта добра кусаецца?»

Крытыка
Кацярына Барысенка

«Камедыя з трагічным фіналам павінна быць смешнай»

І вось той самы Васіль Хаміцкі — паэт, былы журналіст, літаральна праз старонку «...хацеў адпусціць пеўня — ну не секчы ж яго на вачах гэтай Каністры, ці як яе там...» Так перакруціць імя чалавека, які падабаецца? Не веру!

Паэзія
Рэд'ярд Кіплінг

Встоять в боротьбі

Пераклад:
ЛітРАЖ

Як вистоїш, коли всі проти тебе— 
Упали духом і тебе кленуть, 
І як всупереч усім ти віриш в себе, 
А з їх невіри також візьмеш суть; 
Якщо чекати зможеш ти невтомно, 
Оббріханий — мовчати і пройти 
Під поглядом ненависті, притому 
Не грати цноти ані доброти...

Крытыка
Кацярына Барысенка

...а я ў белым

Вобраз жанчыны і маці ў беларускай літаратуры, які ўжо, шчыра кажучы, нагнаў аскому, у гэтай кнізе Алены Брава зайграе для ўсіх новымі адценнямі з дапамогай чарады выпісаных аўтаркай персанажаў, ад абсалютна рэальных да абсурдных, але ад гэтага не менш жывых.

Проза
Сірошка Пістончык

Пра сцыклівага мэнэджэра

Карочэ, вы зразумелі, што ў вёсцы гэтай усё было хуёвым. Але людзі былі расчудзесныя. Бо гэта ж Ірландзія – краіна простых людзей са складанай бажэсьцьвенай місіяй.

© 2013-2020 Litrazh.org. | Палітыка прыватнасьці | RSS | E-mail для сувязі: litrazh@gmail.com
Пры частковым цытаваньні матэрыялаў з сайта litrazh.org наўпроставая спасылка на матэрыял - абавязковая.
Капіяваньне ўсяго матэрыяла (ці большай яго часткі) без дазволу аўтара і рэдакцыі Litrazh.org - забароненае.