Вінцэсь Мудроў

Замецены след

— На марозе, ды з ветрыкам, заснеш толькі так, — Лёшка Лайзан бярэ першую бітку. — Летась на Вынгапуры рэлейную вышку ставілі. Ну выпілі, вядома, каб сувязь добрай была. Мароз таксама за сорак. Выйшаў я папаліць, і тут жа, стоячы, заснуў. Чую, ляпае хтосьці па твары. Спрабую павекі раздзерці, а яны не раздзіраюцца. І галава як здзервянела.

Чытаць
Проза
Гіём Апалінэр

Мост Мірабо

Пераклад:
Макс Шчур

Настане час у ноч сысьці мне —
што ж, я гатовы! Пагатоў
«Ты сыдзеш», кажа мне ў лаціне
птах ibis зь нільскіх берагоў.

Чытаць
Паэзія
Атэна Фарухсад

Ліст да Еўропы

Пераклад:
Алена Казлова

Еўропа, я аддала табе ўсё і цяпер я нішто.
Еўропа, дзвесьце шэсцьдзясят еўра і семдзясят шэсць цэнтаў, студзень 2018.
Я не трываю самой сябе.
Еўропа, калі ты скончыш вайну супраць чалавецтва?

Чытаць
Паэзія
30.04.2019

«Libido» Сіна ў вольным доступе на «ЛітРАЖы»!

З гонарам паведамляем, што нашая даўняя мара зьдзейсьнілася: у «ЛітРАЖа» зьявілася свая электронная бібліятэчка! Пакуль у ёй толькі адна кніга — затое якая! Вядзецца ні пра што меншае, як пра «Libido» Ільлі Сіна (Кнігазбор, 2018) — аповесьць, выданьне якой, паводле бальшыні крытыкаў, стала літаратурнай падзеяй мінулага года.

Чытаць
Навіны
Сяргей Балахонаў

Сняжаны на скрыжаваннях антыўтопій

«Тут час не проста спыніўся, ён згусцеў, стварожыўся», — кажа галоўная гераіня, чым нечакана нагадвае Кніжніка з «Ночы» Віктара Марціновіча (гл. развагі пра «вечнае каля-нуля» і пад.). Калі з замежнымі класікамі рэч можа тлумачыцца (не)свядомым перайманнем, то сінхранізацыя з земляком-пісьменнікам-сучаснікам выглядае амаль цудам (калі вы разумееце, пра што я).

Чытаць
Крытыка
25.04.2019

Мае сёлетнія юбілеі

22 чэрвеня спаўняецца 100 гадоў з дня нараджэння жодзінскага празаіка Івана Сіняўскага, на 24 верасня прыпадае 50-гадовы юбілей гарадзенскага паэта Юрыя Гуменюка, якога вось ужо 6 гадоў няма побач з намі.

Чытаць
Навіны
Сяргей Прылуцкі

здароўе нацыі

на задні двор грузавік падвозіць
мёртвую флору і фаўну
кіроўца апусьціўшы акенца
страляе недапалкам у патыліцу ночы

Чытаць
Паэзія
Кацярына Барысенка

...а я ў белым

Вобраз жанчыны і маці ў беларускай літаратуры, які ўжо, шчыра кажучы, нагнаў аскому, у гэтай кнізе Алены Брава зайграе для ўсіх новымі адценнямі з дапамогай чарады выпісаных аўтаркай персанажаў, ад абсалютна рэальных да абсурдных, але ад гэтага не менш жывых.

Чытаць
Крытыка
Алесь Анціпенка

Кат Бальтазар, мастацкая літаратура і рэчаіснасьць (заканчэньне)

Дарэчы сказаць, эмпатыя (імклівасьць і «зразумеласьць» эмацыйнай камунікацыі) — адна з прычынаў папулярнасьці мастацкіх (літаратурных) тэкстаў (за выключэньнем, зразумела, тых, якія патрабуюць інтэлектуальных высілкаў з боку чытача альбо больш тонкай эмацыйнай арганізацыі).

Чытаць
Эсэістыка
Макс Шчур

Да чацьвярга

Раней пісаў так, як хацеў бы ўмець перакладаць
паэзію кагосьці іншага: нязмушана, амаль сынхронна
патрэбныя словы самі прыцягваліся неадольным магнітам рыфмы
выстройваліся ў радкі ўдоўж сілавых ліній загадзя дадзенага сэнсу
падрыхтаваныя мускулістыя мэтафары чакалі свайго часу ўступіць у сутычку з рытмікай
усё гэта было чароўна як Glassperlenspiel за шклянкай віна з цыгарэтай

Чытаць
Паэзія
Сяргей Пляскач

Зычу вярнуцца дадому

Толькі беларусы з усіх курсантаў вучэбкі не трымаліся разам. Калі ўсіх астатніх родная мова аб’ядноўвала, то для беларусаў яна існавала дзесьці асобна, у іншым вымярэнні, не была нечым жыццёва неабходным. Алег Чарняк трымаўся разам са стаўрапольскай кампаніяй, Ігар Спаткай далучыўся да масквічоў, Васіль Пятровіч пасябраваў з рускімі хлопцамі з Улан-Удэ.

Чытаць
Проза
Алесь Анціпенка

Кат Бальтазар, мастацкая літаратура і рэчаіснасьць

Нагадаю, што сам аўтар вызначыў свае баляды як народжаныя на «бязьмежжы жанраў». «Бязьмежжа» — слова двухсэнсоўнае: з аднаго боку, межаў няма, а з другога — яны ёсьць, але аддаленыя адна ад адной ці не зусім добра прамаркіраваныя.

Чытаць
Эсэістыка
25.03.2019

Сьведкі ЭОЛавы абмяняліся прызамі й любезнасьцямі

Увечары 22-га сакавіка ў менскай Галерэі TUT.BY былі ўрачыста абвешчаныя вынікі прэміі часопіса «ЛітРАЖ» за электронную і онлайн-літаратуру «Празрысты ЭОЛ». Рэдакцыя нашага часопіса сачыла за падзеяй адразу з трох кропак: з самой Галерэі (Уладзімір Глазаў), праскага абкама (Макс Шчур) і кіеўскай піўной (Сяргей Прылуцкі). Выніковая карцінка імпрэзы на перасячэньні гэтых трох пэрспэктыў атрымалася вельмі цікавай.

Чытаць
Навіны
Раман Худалч

Пірамідка замест пазла

«Перакулены дэтэктыў», у якім імя злачынцы вядомае загадзя, — прыём не новы і не арыгінальны. Ці дадае ён штосьці раману Гапеева? Пытанне даволі спрэчнае. Мне здаецца, можна было абысціся і без яго, бо матыў расплаты за грахі ў «Пазле» і так відавочны.

Чытаць
Крытыка
Макс Шчур

Літаратурнае абывацельства як крытычны мэтад

«Сьняжаны», паводле Садоўскага, патрэбныя для таго, каб «зрабіць падводку (няўдалую) да трагедыі былой порнаактрысы»! Смачны выраз, пагадзіцеся, пасьля якога перад вачыма паўстае ну чыстая мэлядрама, якой кніга Сіна, на шчасьце, ня ёсьць, як ня ёсьць ні кібэрпанкам, ні фантастыкай. Кніга Сіна — філязофскі раман, які называецца, калі нехта не заўважыў, «Лібіда», і «прыцягнутая за вушы» тэма цялеснай блізкасьці, плоці, сэксу й г. д. у ім адна з цэнтральных.

Чытаць
Крытыка
Міхал Айваз

Сіракузы

Пераклад:
Макс Шчур

Вэртыкальныя повязі ў вершы — фіктыўныя.
У сапраўднасьці кожны радок — частка
доўгага гарызантальнага тэксту,
які на момант вынырвае, праходзячы скрозь старонку,
падобна да таго, як падземная рака выцякае на паверхню і зноў зьнікае ў пяску.

Чытаць
Паэзія
Мікола Бідэнка

Майдан гэта наш Салярыс

Пераклад:
Мікола Адам

хіба любоў ратуе ад нябыту
наш першы крык
гэта аплакванне ўласнай смерці
потым мы будзем плакаць толькі
па страчаных дробязях

Чытаць
Паэзія
Паліна Качаткова

Жыццё і шахматы

Казанне святар пачаў з таго, што дэпартамент маёмасці хоча адабраць будынак, і прапанаваў памаліцца за «правительство Москвы и департамент имущества».

Чытаць
Проза
Кацярына Барысенка

Анатомія адной «анатоміі»

Памятаем: усе праблемы, комплексы, псiхозы, сэксуальныя ўпадабаннi i поспех — вынiк таго, што вы атрымалi цi не атрымалi ў дзяцiнстве, у прыватнасцi ад бацькоў. Тым больш асаблiва напружвацца не давядзецца: аўтар гэтых амаль мемуараў ужо ўсё патлумачыў i расклаў-пераклаў па палiчках. Сам сабе псiхолаг, ага. Цiкавая i сумная гiсторыя перакладчыка фiльмаў i ўласнага жыцця, дзе больш за ўсё мне шкада чамусьцi Камiлу.

Чытаць
Крытыка
Андрей Дудко

Назад в будущее. «Кинороман» Макса Шчура

Хоронить кино, говорить об его упадке в то время, когда оно находится на пике выразительности, в полном овладении приемами, когда у него невиданный охват аудитории и популярность, и я говорю сейчас совсем не об антиинтеллектуальном Голливуде, — это понятная позиция человека, чье сознание находится в прошлом. Автор этого и не скрывает. Он даже называет время, в котором находится — шестидесятые годы.

Чытаць
Крытыка